zaterdag 1 mei 2021

De dertiende keer via WhatsApp onze maandelijkse bijeenkomst.

PROJECT VAN DE MAAND
Wire-edge-binding à la Daniel Kelm
of
Tied-Stick-Binding à la Alisa Golden


WIRE-EDGE-BINDING À LA DANIEL KELM
In de tachtiger jaren van de 20ste eeuw ontwikkelde Daniel Kelm een binding die hij de Wire-Edge noemde, omdat hij gebruik maakte van dunne ijzeren staafjes in de vouw van iedere pagina. Via een naaigat in die vouw wikkelde hij de helft van een dubble naaidraad naar binnen en weer naar buiten en knoopte beide helften op de rug van het katern vast. Zo knoopte hij achter elkaar verticaal de volgende katernen aan elkaar vast. Het resultaat was een prima vlak openliggend boek.
Een duidelijke beschrijving van deze door Daniel Kelm bedachte wire-edge-bindwijze is te volgen via: http://jimescalante.net/art446pdf/WireEdgeBinding.pdf
Wij hebben ook geëxperimenteerd met deze wijze van binden.
  
Ik heb de pdf-beschrijving via bovenstaande link gevolgd. De gaatjes heb ik echter niet met de screw punch gemaakt, maar gewoon in de prikbak met de prikpen. Ook heb ik de twee draden niet na elkaar door de gemaakte gaten gestoken, maar samen tegelijk door het naaigat. Op de rug knoopte ik de draden per kleur aan elkaar. Op de achterkant werkte ik de draden door het plat en plakte ze binnenin vast.
Als ijzeren staafjes had ik nog strips liggen waar vroeger tijdschriften mee in een band gestoken konden worden. Dat was een systeem waarbij je de tijdschriften kon vervangen door andere exemplaren. Geen idee of die wijze van verzamelen van tijdschriften nog bestaat.
De ijzeren staafjes kwamen nu goed van pas. Als garen heb ik rood en groen Polycord garen nr.15 gebruikt. Voor de katernen heb ik dubbele kaarten gebruikt waar ik met de cuttle bug een reliëf in printte. In het boekje heb ik de beschrijving van deze binding in etappes geplakt.
               
Annemiek heeft dit boekje alleen gemaakt om ervaring op te doen met deze binding en daarom heeft ze het boekblok ook niet afgewerkt met een voor- en achterplat.
Het boekje heeft 11 katernen van 11 x 11 cm die gevouwen zijn van 80 grs. papier. Op de vouw in de rug zijn 2 gaatjes van 4 mm uitgestanst en in de vouw is lasdraad gebruikt.
Het geheel is gebonden met een kettingsteek met boekbindersgaren nr. 10.		  

Coby vouwde voor het boekblok ansichtkaarten rondom wit museumkarton,
en voor het voor- en achterplat
zwart papier om zwart karton.
Zij knoopte om een heel dun ijzer pinnetje
de platten en kaarten aan elkaar
met dubbel blauw naaigaren nr. 18.
Het boekje is 10,5 cm hoog en 7,5 cm breed.
 
Eline heeft de katernen genaaid op bloembind-ijzerdraadjes. Van dat groene draad dat ook langs gerberastelen zit.
De katernen zijn bekleed met papier waar enveloppen op gedrukt zijn.
Omdat het genaaide/geknoopte boekblok nogal wiebelig was, heeft ze er een super mooi foedraaltje omheen gevouwen.
 

Fem heeft voor dit wire-edge-project haar kikker-kerst-kaarten gebruikt.
Met een mal heeft zij gaatjes geponst op de rand van de vouw van de kaart.
Vervolgens in het midden van de kaart een ijzeren staafje vastgezet met plakband.
Daarna genaaid zoals beschreven op blz. 82 in Making Handmade Books van Alisa Golden.

 

 
Ik heb nog een tweede wire-edge-binding gebonden nadat ik een video gezien had op you tube van een Amerikaanse papierhobbyiste aweezielchk: https://www.youtube.com/watch?v=qx5kL8YAygo
Zij verwerkt kralen op de ijzeren staafjes en dat vond ik wel een leuk idee.
Ook voor dit boekje gebruikte ik de ijzeren tijdschriftenstaafjes en rood Polycord garen nr. 15, dat ik in 3 verticale rijen tussen de kraaltjes naaide, maar dat is nauwelijks te zien.
Zoals de geprinte, maar te vage gele titel op het voorplat aangeeft, bestaat het boekblok uit scheerschuim-marmers die ik met ecoline, acrylinkt en plakkaatverf gemaakt heb. Plakkaatverf is geen optie om vaker te gebruiken omdat de kleuren verbleken op het schuim.

De marmerbladen heb ik op dubbelgevouwen kartonnen strookjes geplakt waarin het ijzeren staafje ligt.
De kraaltjes vullen de driehoekige uitsparingen op,
die in de strookjes én het papier gesneden zijn.

TIED-STICK-BINDING À LA ALISA GOLDEN
Alisa Golden heeft deze binding beschreven in haar boek Making Handmade Books op blz. 81, als variatie op de Wire-Edge-Binding van Daniel Kelm. Bij haar variatie worden de katernen niet via ijzeren staafjes, maar via stokjes in de vouw aan elkaar geknoopt.
Het naai- en knoopwerk doet ze wel op Kelm's wijze.
De katernen maakt zij van een vel papier dat om een even hoog bord gevouwen en geplakt wordt, waarbij in de vouw een stokje ter dikte van het bord komt te liggen. In de vouw van het paper worden van te voren naaigaatjes geponst. Door iedere verticale rij gaatjes worden dan, op dezelfde manier als Kelm werkt, met het naaigaren op de rug de katernen aan elkaar geknoopt. De naaidraad wordt door het naaigat naar binnen gestoken en om het stokje weer naar buiten. Vervolgens door het naaigat van het volgende katern in en uit en dan weer geknoopt.
Ook met deze bindwijze van Alisa Golden hebben wij geëxperimenteerd. Zoals in het verslag van april 2021 te lezen en te zien is, hebben Fem en ik de trend gezet voor dit project van mei!
Wij lieten toen onze à la Alisa Golden gebonden boekjes zien en dat inspireerde de andere bbc'ers zich ook een keer te wagen aan deze binding.
 
Tied-Stick-Binding van Fem (links) en Ine (rechts), gebonden in april.

Een Tied-Stick-binding gemaakt door Coby om de techniek te oefenen.
Zij gebruikte zwart gekleurde satéstokjes in het katern.
Corrie maakte van het met de tied-stick gebonden boekje direct een handleiding van deze techniek door de werkwijze in het boekje te plakken.
Het boekblok heeft enkelvoudige katernen ter dikte van fotokarton en is gebonden op saté-stokjes.
Het mini boekje (links) heeft Corrie rond kleine prikkers geknoopt.
Zij gebruikt het als tekeningenboekje voor bloemen, dus heeft zij tekenpapier rondom wit bord geplakt.

Annemieke maakte voor de tied-stick-binding dit zwarte boekje met stokjes.
Bij elk nieuw katern stak zij ook 2 katernen terug om het verband steviger te maken.

 

 
Aan het 2 mm zwarte bord is met zwart linnen een rond stokje verbonden, waarbij tussen bord en stokje een stukje dubbel zwart linnen is aangehouden van 0,7 mm breed. Daarin heeft ze gaatjes gemaakt voor het naaisel.
Omdat de borden dunner zijn dan de stokjes, ontstaat er uiteraard geen platte rug, waardoor de stokjes een trapvorm aannemen.
Het was wel mogelijk om er een puntvorm van te maken.

ANDERE BOEKBIND- en VOUW-OBJECTEN
A: VILTEN-KINDER-DOE-BOEK
Annemiek vertelt:
‘Ik ben in de afgelopen paar weken vooral bezig geweest met het maken van 3 ‘poppenhuis-boekjes’ van vilt voor mijn drie kleinkinderen. Het idee was dat ze er mee kunnen spelen op lange autoritten, maar het ook in het vierkant op de grond kunnen zetten, bijna als een echt poppenhuisje".
 
"Ik heb de kamers zo bedacht dat er op elke kamer van 20 x 20 cm iets te doen is: poppetjes kunnen in bed gelegd worden, kunnen douchen, koken en buiten spelen op de schommel bijvoorbeeld".

"Als basismateriaal heb ik 3 mm dik vilt gekocht, als aanvulling op het gewone dunne vilt dat ik al had. Daarnaast kocht ik een set van 40 vellen katoen van 25 x 25 cm voor quilten, als aanvulling op het vilt. Verder nog wat linten, bandjes, kantjes, spiegelfolie, doorzichtig folie en dun nylondraad als stralen water uit de douche.
De patroon-onderdelen tekende ik op 80 grams papier en plakte die met textiellijm op het vilt.
Dat geeft het mooiste resultaat bij het uitknippen van de patronen. Vervolgens plakte ik alles met een klein beetje lijm op de juiste plaats, om het daarna op de naaimachine vast te naaien.
Details bracht ik aan met de hand.
Toen alle pagina’s klaar waren, verbond ik 2 bij elkaar horende pagina’s aan elkaar met een dubbele reep katoen en naaide de pagina’s, dus 2x 3 mm dik vilt, op elkaar. Daarbij nam ik meteen een rug mee van dubbel katoen, waarop uiteindelijk de stroken katoen tussen de pagina’s weer op
vastgenaaid werden".
   








B: IRISVOUWEN

De techniek IRISvouwen is ontwikkeld door Maruscha Gaasenbeek. Het is een eenvoudige techniek waarbij het ontwerp het uitgangspunt is. Dat ontwerp wordt uit het midden van een kaart/karton gesneden en onder het ‘gat’ wordt een tekening van het ontwerp gelegd met de getekende volgorde van de op te plakken strookjes papier.

Er kan allerlei materiaal gebruikt worden: binnenkant van enveloppen, cadeaupapier, tijdschriften, bloemenpapier, origami-papier enz. in kleuren die mooi bij elkaar passen en goed contrasteren.
Daarvan worden strookjes geknipt, met een randje omgevouwen en met plakband op de achterkant van het ontwerp, over het ‘gat’, van buiten naar binnen vastgezet, in de van te voren bedachte volgorde.
Op de voorkant van het werk verschijnt dan een prachtig geheel. Je werkt dus aan de achterkant van het ontwerp - dus in spiegelbeeld - en plakt het resultaat op karton in een afstekende kleur.

De naam van deze techniek voert terug op onze ogen: “zoals de iris van het oog zich sluit om de pupil, zo sluiten kleurige strookjes papier zich om het midden van het IRISvouwmodel”.

Op internet zijn talloze voorgetekende modellen te vinden en via you tube zijn ettelijke instructie-video’s te bekijken.

Coby is helemaal in de ban geraakt van dit IRISvouwen en laat diverse resultaten zien.
 




C: VOUWWERK À LA ALISA GOLDEN

1. Stick Binding van blz. 87
Fem en ik zijn weer verder gegaan met het maken van de modellen uit Making Handmade Books van Alisa Golden.
Alisa geeft aan dat deze Stick Binding een ontwerp is van Hedi Kyle. In de losse bladen en het omslag worden gaatjes geponst. Rondom het stokje op het voorplat wordt alles vastgenaaid door in hetzelfde gat in en uit te gaan. Op de achterkant van het boekje vormt de draad twee liggende steken en wordt de draad in het midden vastgeknoopt.
 
Stick Binding
Fem heeft blanco blauwe bladen en een blauw voor- en achterplat gebonden.
Ik heb ansichtkaarten van Gea Valk gescand en geprint die allemaal boeken als onderwerp hebben.
De moeite waard om haar werk op haar website te bekijken: geavalk.nl

2. Ledger van blz. 89
Dit is een Japanse binding, verticaal toegepast en gebonden met raffia, die Alisa ontdekte in het boek Japanese Bookbinding van Kojiro Ikegami.
In losse blaadjes worden op de kop gaatjes geponst en daar komt de raffiadraad doorheen om alles bij elkaar te houden. Alisa vindt het een geschikt ‘boek’ voor poëzie of voor een to-do-lijstje.
Erg goed opent dit object echter niet!

Fem heeft er een horizontale ledger van gemaakt.

3. Sideboundbook van blz. 90
Een Japanse binding met slappe band. Alisa merkt op dat deze binding ook ‘stab-binding’ of ‘blockbook-binding’ genoemd wordt. Fem koos een kaart als voorplat voor deze overbekende Japanse binding. Ik heb een keuze gemaakt uit mijn voorraad met alcoholinkt bewerkte papieren om dit boekblok te binden. Als achterplat heb ik een stevig rood karton mee gebonden.


Side-bound-book van Fem

Side-bound-book van Ine

4. Hardcover for side binding van blz. 93
Ook dit is een voor ons zeer bekende Japanse binding. Fem hoefde alleen maar van haar boekenplank een reeds jaren geleden Japanse binding met ‘hardcover’ tevoorschijn te halen.
In het verslag van maart 2015 is het hoe en waarom van deze ‘in de bakkerij’ te lezen.
Alisa schreef dat Terry Horrigan een Japanse binding met een flexibel voorplat bedacht heeft, zodat het boekje vlakker openligt. Dat leek me wel een uitdaging om te proberen. Het voorplat rolt makkelijk op, maar het boekblok gaat even stug open, eigen aan de Japanse binding.
 

5. Single Signature Binding van blz. 95
Een simpel één-katern-boekje, afhankelijk van de dikte van het papier bestaande uit weinig of meer in elkaar gevouwen bladen. In verband met de trapjesvorming aan de voorsnede als meerdere bladen tegelijk gevouwen worden, moet de voorsnede schoongesneden worden. Er wordt met een cahiersteek genaaid en de draad kan hetzij binnen, hetzij buiten afgeknoopt worden.

Fem gebruikte een mini uitgave van de Donald Duck.
 
Ik heb ooit gestanste kaarten van zeilboten, bloemen en vlinders bij Boekenvoordeel gekocht met de bedoeling die als boekje met kinderen te binden. Nooit van gekomen!
Nu dan maar als tekstkaterntje toegepast. De titel heb ik met de foliepers gedrukt. De tekst van het liedje moet nog ingeplakt worden. Ik ben van plan meerdere kinderliedjes op deze manier te verwerken en ze dan allemaal als leporello aan elkaar te zetten.
    

6. Paper Bag Book van blz. 96

Geen papieren zakjes van de kruidenier, van de apotheek, van de bakker of van welke leverancier dan ook, voortaan meer weggooien. Je kunt er een boek van binden!
En je kunt er allerlei kaarten, bonnetjes, foto’s, noem maar op, in bewaren!
Als je de onderkanten ook nog opensnijdt, heb je nog meer opbergvakjes.
Fem oppert dat je de dichte helften ook als te beplakken pagina’s zou kunnen gebruiken.

   
Fem heeft papieren lunchzakjes gevouwen en genaaid en die beplakt en gevuld met kikker-items.
 
Ik had allerlei formaten papieren zakjes om te verwerken: van de slager, van de banketbakker, van de apotheek en van de notenbar. Ik heb de zakjes dubbelgevouwen en om en om met de open kanten naar links of rechts, van groot naar klein, genaaid.

7. Tea Bag Book van blz. 98
Het idee voor dit boekje in de vorm van een theezakje ontstond bij Alisa toen zij haar portfolio prints ‘A tea party’ wilde exposeren, maar de galeriehouder reageerde tamelijk terughoudend.
Alisa opperde toen om een ‘tea-show’ erbij te organiseren en verdiepte zich in het vouwen van de theezakjesvorm om er boekjes van te maken.
Zo bundelde zij gevouwen theezakjes in de vorm van een ‘ledger’, maar ook als boekje met een verhaal erin geprint.
 
Tea bag book, gemaakt door Fem van eigen gemaakte druppelmarmers.

Ik heb van gekleurd printerpapier de zakjes gevouwen en ze met kleurverlopend garen gebonden.

Daarna heb ik de suggestie van Alisa uitgewerkt om een 1-katern-boekje te binden en na het naaien de vorm van een theezakje te creëren door de hoeken weg te snijden.
In het katern heb ik op de diverse pagina’s quotes geplakt die Pickwick aan de theezakjes hangt.

8. Two-Sewn-As-One van blz. 100
Alisa leerde dit boekje te maken van Betsy Davids. Deze werkwijze biedt de mogelijkheid om zeer eenvoudig en snel een dikker boekje te binden. Door de ruggen van de twee katernen en de rug van het omslag gewoon op elkaar te leggen en door al die lagen in één keer te naaien met een cahiersteek, wordt het verrassend in één keer gebonden. Daarna worden de katernen terug-gevouwen en op elkaar onder bezwaar geperst.
Als variatie kan in het midden van het omslag een smalle harmonica gevouwen worden. De beide katernen worden aan weerszijden van de harmonica in de dalvouwen gelegd en dan kan er op dezelfde wijze door de ruggen genaaid worden. Vooral door de harmonica in het midden van de twee katernen kan er decoratief gewerkt worden en wordt het een leuk boekje.
 
Ook voor het two-sew-as-one boek heeft Fem mini uitgaves van de Donald Duck gebruikt.
Ieder deel heeft zijn eigen titel: ‘De schat in de grot’ in het blauwe omslag.
‘Wat een familie’ in het rode omslag.

Ik heb in het midden van het omslag een harmonica gevouwen.
Het omslag heb ik gemaakt van dubbelgeplakt passe-partout-karton
dat ik bewerkt heb met kurk-verf-stempels.
 

D: FAUX METAL BOOK CORNERS

Op you tube zag ik toevallig een aantal video’s staan over het maken van nep boekhoekjes. Nieuwsgierig naar de werkwijze heb ik er een paar bekeken. Hoe vernuftig!
De Belgische Tinne van VectoriaDesigns laat in een video stap voor stap duidelijk zien hoe ze te werk gaat. Ze tekent het boekhoekje op cardstock (dikte ± 200 gr.) en legt uit dat ze de maten van het boekhoekje aanpast aan de grootte van het boek en de dikte van het plat.
Nadat ze het model uitgeknipt heeft, verft ze het met metallic acrylverf en ‘veroudert’ het uiterlijk ervan door het te bewerken met stempelinkt en een blending tool. Tenslotte bestrijkt ze het hoekje met Modge Podge, hetzij glimmend, hetzij mat.

Tinne is actief op alle sociale media om allerlei creatieve technieken onder de aandacht te brengen en ze heeft een eigen website met partner Joachim: https://vectoriadesigns.com
De link naar haar tutorial over de ‘faux metallic book corners’ is:
https://m.youtube.com/watch?v=RINn5o7-zM0

Ook de Amerikaanse dame ‘aweezielchk’ (van wie ik de wire-edge-binding met kraaltjes bekeken had) demonstreert het maken van nep boekhoekjes van papier, maar zij maakt er vier tegelijk.
Wel zo handig. Ze zet de maten in inches af op een vierkant papier van 4¼ inch x 4¼ inch (11x11cm).
Vervolgens bewerkt zij de hoekjes met metallic acrylinkt van Ranger, met Inka verf en met rub-ons- pigmenten. Na diverse lagen poetst ze het hoekje tenslotte geheel glimmend op.
https://m.youtube.com/watch?v=EVz-P6UF9Vs

Ik ben enthousiast aan het experimenteren geweest met deze nep-boekhoekjes en maakte ze o.a. van krafttex, van papier dat ik met metallic verf kleurde, door geverfd papier te blenden met stempelinkt en met krafttex beplakt met duct tape.
Het reliëf ponste ik met een hoekpons.
 
Van links naar rechts en van boven naar onder:
- Cardbord, gold metallic verf, black stempelinkt en Art Potch
- Cardbord, silver metallic verf, pons en embossed roosjes
-Krafttex,duct tape
-Krafttex, alcoholinkt pearl, mulicoat

 Van links naar rechts en van boven naar onder:
-Antique pasta
-Alcoholinkt goud
-Metallic koper
-Plakkaatverf zilver


VIERJAARGETIJDEN-PROJECT
wordt de uitdaging voor de komende maanden.